رابطه نمایندگی سیاسی با وکالت شرعی در فقه اسلامی

با ورود لفظ نمایندگی سیاسی هم زمان با دوران مشروطه،مباحث زیادی ب سر ماهیت نمایندگی سیاسی مطرح شده که مهم ترین آنها حول محور وکیل بودن یا نبودن نمایندگی سیاسی بوده است.در یک تقسیم کلی می توان اقوال علما در این باب را به دو دسته اصلی منکران و مثبتان وکیل شرعی بودن نمایندگانی سیاسی تقسیم کرد.در ذیل این دو قسم،لااقل پنج فرض و تقریر دیگر نیز وجود دارد که د جای خود باید از آن بحث کرد.نتیجه حاصل از بررسی این آرا و شرایط و آثار آنها اینکه نمایندگی سیاسی نمی تواند از باب وکالت شرعی در فقه،حجت باشد بلکه حجیت یافتن نمایندگی سیاسی را می توان از ابواب دیگر مثا باب مشاور بودن برای ولی فقیه و یا از طریق ابواب تبیین کرد.